Wychowywanie córki- co zrobić, aby mała dziewczynka stała się w przyszłości pewną siebie i mądrą kobietą?
Jestem szczęśliwą mamą dwójki dzieci. Chłopca, który uczy mnie zupełnie innego, nowego spojrzenia na świat oraz dziewczynki, która swoją radością, ciepłem, wrażliwością pokazuje mi, jak cieszyć się z małych rzeczy i kochać swoje życie. Jestem mamą dwójki, zupełnie różnych dzieci. Tak samo kochanych, mądrych, ciekawych świata, a mimo to, różniących się od siebie pod wieloma względami. I to nie tylko charakterem, czy wyglądem fizycznym, o wieku nie wspomnę bo to nie ma tutaj znaczenia. Z jednej strony jestem mamą dwóch małych osóbek do siebie podobnych, czasami mówiących podobnym językiem, nadających na tych samych falach. Z drugiej strony mam do czynienia z zupełnie różnymi rodzajami wrażliwości.
Kiedy na świecie pojawia się dziecko, to ten osobisty, mały świat rodziców zostaje wywrócony do góry nogami. Wszystko się zmienia, życie nabiera tak jakby nowego, lepszego sensu. Dostajemy pozytywnego kopa, chce nam się więcej, więcej możemy i robimy na prawdę wiele, aby te nasze dziecko było zaopiekowane i szczęśliwe. I nie ma wtedy dla nas żadnego znaczenia, czy to jest mały bobasek płci żeńskiej, czy męskiej- najważniejsze, aby było zdrowe! Jednak miesiące mijają, a za miesiącami lata. Jeżeli jesteśmy szczęśliwymi rodzicami chłopca, to nasz dom nierzadko zamienia się w warsztat samochodowy, pracownię robotyki, laboratorium, czy tor wyścigowy. Świat zabawek małej dziewczynki zdecydowanie różni się od chłopięcej wersji. Pudrowe kolory, tiule, brokat, kolorowe błyskotki, lalki i misie wypełniają przestrzeń dziecięcego pokoju. Nawet jeżeli mamy w domu małą buntowniczkę, która lubi zakładać na siebie czarną bluzę, nie cierpi różu i świecidełek, a zamiast lalkami, to bawi się resorakami brata, to i tak te zabawy wyglądają zupełnie inaczej i również problemy, jakie się pojawiają są zupełnie inne.
Będąc rodzicem dziewczynki zaczynamy zupełnie inaczej patrzeć na świat. W końcu mamy w domu delikatną, jak podmuch wiosennego wiatru istotkę, która wydaje nam się tak bezbronna i krucha, jak motylek. I nawet jeżeli ta nasza mała osóbka pędzi przez życie niczym błyskawica, pozjadała wszystkie rozumy i za nic ma nasze obawy, to i tak mimo wszystko jest dla nas niczym płatek róży.
Mając własną córkę, zaczynam rozumieć słowa mojej mamy, która często pół żartem a pół serio mówiła, że wychowywanie córki jest 10 razy trudniejsze niż wychowywanie chłopca. Bo chociaż każde dziecko jest dla nas najcudowniejsze na świecie, kochamy je najmocniej i chcemy dla niego jak najlepiej, to wychowywanie chłopca jest zupełnie inne niż wychowywanie córki i może nie jest łatwiejsze, czy trudniejsze, ale na pewno wymaga innego podejścia.
W takim razie o co chodzi z tymi małymi kobietkami? Czy faktycznie musimy mieć się na baczności i odpowiednio przygotować do bycia rodzicem dziewczynki? Z pewnością przyda się kilka drobnych wskazówek, które rzucą nowe światło na codzienne rozterki rodzica.
Każdy z nas ma wspomnienia z dzieciństwa, które w pewien sposób przekładają się na teraźniejsze życie. Wszystko to czego doświadczyliśmy w dzieciństwie wpłynęło w większym lub mniejszym stopniu na nasze dotychczasowe życie, poglądy, wartości jakimi się kierujemy, czyli to jakimi jesteśmy ludźmi. Jeżeli mieliśmy szczęście wychowywać się w domu pełnym ciepła i miłości, to właśnie Mama jest najważniejszą osobą w życiu. Kimś, kto był i pewnie nadal jest naszą wyrocznią, oazą, przystanią, źródłem najwspanialszych uczuć i wzorcem. Nie umniejszając roli ojca w wychowywaniu dziecka, to mama w dzieciństwie jest lekarstwem na wszystkie smutki oraz niepokoje. A kiedy w domu jest mała kobietka, to Mama jest dla niej inspiracją, wzorcem zachowania, drogowskazem i lustrem.
Dlatego, jeżeli jesteś Mamą córki, to....
Szanuj siebie, nie daj się poniżać i nie spychaj własnych potrzeb na szary koniec! Pokaż dziecku, że szacunek wobec drugiej osoby, to bardzo ważna sprawa, że należy szanować innych, jak również oczekiwać szacunku wobec siebie. Nie daj sobą pomiatać, nie pozwalają się poniżać, czy rzucać w siebie wyzwiskami. Dbaj o własne zdrowie psychiczne i wewnętrzny spokój. Pozwól sobie na drobne przyjemności, chwilę odpoczynku, czy relaks w wannie.
Nie daj się zamknąć w schematach, walcz że stereotypami! Wiem, że niełatwo jest rozbić szklany sufit i spełniać swoje ambicje, walczyć o swoje marzenia. Ale walka że stereotypami, schematami dotyczy nie tylko pracy zawodowej, ale całego naszego życia. Żyj w zgodzie ze sobą, miej swoje pasje, znajdź czas na hobby, kawę z przyjaciółmi, zrelaksuj się na kanapie, zostaw zlew pełen naczyń mężowi, odkryj w sobie nowy talent, spełniaj się i realizuj! Nie daj się zamknąć w szufladzie z podpisem “żona i matka”. Jesteś przede wszystkim kobietą! Dlatego pokaż córce, jak należy dbać o samą siebie, jak być dla siebie dobrą i jak spełniać swoje marzenia!
Bądź pewna siebie, nie duś w sobie własnego “ja”, wyrażaj swoje potrzeby i nie bój się własnych myśli, czy opinii! Pokaż córce, że każdy z nas ma prawo mieć gorszy dzień, że kobieta nie musi brać na swoje barki bolączek całego świata, że to co czujesz i myślisz jest ważne i potrzebne. Nie ukrywaj własnych uczuć, okazuj zmęczenie, bądź smutna i zła, tylko rób to “z głową”! Co to znaczy? Po prostu bądź asertywna! Wyrażaj własne myśli i uczucia, ale nie rań przy tym innych. Miej swoje zdanie i wyrażaj własne opinie, ale rób to mądrze. Ucz swoją córkę, jak być asertywną w życiu, a z pewnością to zaprocentuje w jej przyszłości.
Kochaj siebie! Kochaj swoje ciało, swoją wrażliwość, swoje blizny i swoje myśli! Nie daj się wciągnąć w odwieczną walkę z wyobrażeniami, z ideałem, którego nie ma. Zaakceptuj siebie i pokochaj swoją osobę na nowo. Pamiętaj o tym, jaka jesteś piękna, mądra i ile dobrego robisz dla swoich najbliższych, dla rodziny. Nie goń tego, co nierealne, pokochaj swoje kompleksy, uśmiechaj się i ciesz tym, co masz! Pokaż, że akceptacja siebie nie oznacza rezygnacji z samorealizacji, z dążenia do celów, z dbania o własne zdrowie i dobre samopoczucie. Niech Twoja córka wie, że aby być szczęśliwą i móc spełniać się w rolach, jakie postawi przed nią życie- najpierw musi pokochać siebie samą!
Nie ukrywaj własnych uczuć, emocji, pragnień! Kiedy potrzeba bądź silna, ale gdy oczy napełniają się łzami, to ich nie powstrzymuj! Bycie mamą. to nie tylko okazywanie czułości, miłości swojemu dziecku. To także uczenie, że żadne uczucia nie są złe, że uczucia takie, jak: złość, radość, smutek, gniew- to rzecz naturalna, część naszego życia. Kiedy jesteś smutna, to nie chowaj się w łazience licząc, że nikt nie zauważy Twoich łez. Jeżeli tęsknisz, to nie ukrywaj tego. Gdy masz zły dzień, to powiedź to. Przepełnia Cię radość? Śpiewaj, tańcz i śmiej się na głos! Wiem. Pewnie powiesz, że nie w każdej sytuacji da się okazywać swoje uczucia, czasami trzeba zachować je dla siebie, szczególnie gdy dzieje się coś złego. Jako mama musisz chronić swoje dziecko i nie zrzucać na nie swoich problemów. Dlatego wiem, że intuicja Cię nie zawiedzie i znajdziesz złoty środek, tak aby ten świat emocji i uczuć nie był tabu. I pamiętaj- jeżeli dopada Cię złość- nie niszcz siebie i swoich bliskich, naucz się wyrażać ją w odpowiedni sposób, panować nad nią!
Trzeba mieć w sobie wiele siły i mądrości, aby poprowadzić dziecko przez życie i wprowadzić je w dorosłość. Każda mama chce dla swojego dziecka, jak najlepiej. Dlatego warto pamiętać o tym, że to my rodzice uczymy swoje dzieci życia. To my jesteśmy pierwszym i najważniejszym autorytetem, skarbnicą wiedzy i drogowskazem. I chociaż często gubimy się w naszych oczekiwaniach, nierzadko poszukujemy nowych rozwiązań, dość często bywamy bezsilni i zrezygnowani, to jednak zawsze chcemy, jak najlepiej dla swojego dziecka. Dlatego budujmy w naszych dzieciach wiarę w siebie, uczmy je pogody ducha, dawajmy poczucie bezpieczeństwa, wyposażajmy je w mądrość i siłę, tak aby zaowocowało, to w przyszłości. A jeżeli jesteśmy szczęśliwą mamą córki, to przy okazji uczmy ją bycia dla siebie dobrą!
