Moje dziecko nie chce się uczyć! Ratunku!!!
Co zrobić, kiedy dziecko nie chce się uczyć?
Jest kilka kwestii, które dla nas rodziców są zdecydowanie priorytetem jeżeli chodzi o wychowywanie dzieci.
- Po pierwsze chcemy, żeby dzieci miały radosne, beztroskie dzieciństwo. Czyli liczy się dla nas tu i teraz.
- Po drugie chcemy zapewnić im jak najlepszy start w dorosłość.
Możliwe, że każdy rodzic doda tutaj od siebie kilka dodatkowych punktów, ale ja dzisiaj skupię się na tych dwóch.
Co oznacza radosne, beztroskie dzieciństwo? Dla mnie numerem jeden jest tutaj to, aby moje dzieci miały zaspokojone potrzeby, takie jak potrzeba bliskości, bezpieczeństwa, pokarmu, snu, odpoczynku. Oczywiście, to podstawa. Ale także ważne jest to, aby dzieci nie trapiły się problemami ludzi dorosłych, cieszyły się każdym dniem, czuły się szczęśliwe, były radosne, zaopiekowane i czuły naszą miłość!
Jeżeli chodzi o zapewnienie im dobrego startu w dorosłość, tutaj mam na myśli zadbanie o ich edukację, rozwój społeczny, rozwój emocjonalny i poznawczy! A także rozwijanie ich wewnętrznej motywacji, dbanie o ich zdrowie szeroko pojęte ( także zdrowie psychiczne), rozwijanie poczucia własnej wartości, ciekawości świata, kreatywności, twórczego rozwiązywania problemów- czyli wyposażenie ich we wszystko to, co w dorosłym życiu bardzo się przydaje.
Dziecko nie chce się uczyć? Co zrobić?
Jednak nie zawsze to, co dla nas jest ważne, jest takie samo dla naszych dzieci. Dlatego kiedy dziecko nie chce się uczyć, przynosi kiepskie oceny, zapomina odrobić lekcje, nie przygotowuje się do sprawdzianów- to w nas rodzicach rośnie coraz większa bezsilność i złość na dziecko. Zaczynamy szukać winnych w sobie,w dziecku, w nauczycielach.
Zastanawiamy się w jaki sposób mamy reagować, jak zachęcić dziecko do nauki, co zrobić, aby edukacja była dla niego ważna. Spotkania z nauczycielami są dla nas udręką, a każda wywiadówka kończy się kłótnią z dzieckiem, szlabanem na telewizor, czy zakazem grania na komputerze.
Czy, jako rodzicowi zdarza Ci się obwiniać za złe oceny swojego dziecka? Czujesz bezsilność i bezradność, kiedy Twoje dziecko do domu przynosi kolejną negatywną ocenę? Chcesz coś zmienić, ale nie wiesz, jak pomóc dziecku?
“Dziecko chce być dobre. Jeśli nie umie – naucz. Jeśli nie wie – wytłumacz. Jeśli nie może – pomóż”. Janusz Korczak
Nie znam Twojego dziecka , ale jestem przekonana o tym, że złe oceny nie są wynikiem celowego działania. Być może Twoje dziecko jeszcze nie odkryło swojego potencjału i możliwości, jakie w nim drzemią! Dlatego pomóż mu odnaleźć swój własny styl uczenia się, tak aby nauka przestała być dla niego smutną koniecznością! A sposobem na poznawanie świata, odkrywanie siebie!
Każdy z nas posiada odmienny sposób uczenia się. Niektórzy z nas najlepiej zapamiętują to, co usłyszą, inni to co przeczytają, a jeszcze inni najlepiej uczą się wykorzystując dotyk.
Chcesz ułatwić dziecku naukę? Obserwuj dziecko i sprawdź, jakim stylem uczenia się charakteryzuje się twoje dziecko!
SŁUCHOWIEC
- Uczenie się ze słuchu, lepsze zapamiętywanie tego, co się usłyszy, niż tego, co się zobaczy; zapamiętywanie poprzez głośne powtarzanie materiału
- częste problemy z ortografią, nauka pisania również sprawia problemy, a hałas i głośne dźwięki zakłócają uwagę
- myślenie słowami i dźwiękami, tzw. “Głośne myślenie”, powtarzanie poleceń, nucenie pod nosem, rozważanie na głos, rozmawianie ze sobą, stosowanie długich opisów
- umiejętność słuchania innych, gadatliwość,
- używanie zwrotów: “muszę, to usłyszeć”, “jesteś zbyt głośny”, “muszę się wsłuchać”, “To brzmi nieźle”
- Przejrzyste, czytelne pismo, kształtne litery, zadbane zeszyty, umiejętność czytania map
- bogata wyobraźnia, myślenie obrazowe, przemyślane i zaplanowane wypowiedzi, dbałość o wygląd i porządek
- bogata mimika, stosowanie metafor podczas wypowiedzi, szybka utrata koncentracji, a także zniecierpliwienie podczas dłuższych opowiadań, podczas słuchania opowieści innych osób
- zainteresowanie sztuką, malarstwem, grafiką
- używanie wyrażeń: “widzę”, “to dla mnie jasne”, “nie widzę sensu”, “to wygląda całkiem nieźle”
KINESTETYK
- uczenie się poprzez doświadczanie za pomocą zmysłu dotyku
- zapamiętywanie tego, czego się dotknie, co się zrobi
- wyobraźnia uruchomiana jest poprzez ruch, a myślenie jest bardziej efektywne, gdy jest możliwość bycia aktywnym
- potrzeba ciągłego ruchu, zmieniania pozycji, wiercenie się podczas czytania i pisania, problemy z ortografią, utrata zainteresowania słowem mówionym, szybkie znudzenie tym, co się do niego mówi
- Impulsywność. energiczne okazywanie uczuć i emocji, żywe reagowanie podczas kłótni, okazywanie radości poprzez podskoki, czy przytulenie
- chęć dotykania tego, co zobaczy, gestykulowanie podczas mówienia i słuchania,
- używanie wyrażeń: “gładko poszło”, “ciężkie do zrozumienia”, “ciepłe słowa”
W jaki sposób możesz pomóc dziecku, które jest wzrokowcem?
- Po przyjściu ze szkoły pozwól dziecku posiedzieć w ciszy i odpocząć po całym dniu w szkole
- a także pozwól dziecku na przygotowanie własnego miejsca do nauki, które będzie dla niego wizualnie atrakcyjne. Ważne jest, aby dziecko dbało o ład i porządek, tak aby miejsce nauki były estetyczne
- wygospodarujcie wspólnie miejsce w pokoju dziecka na jego notatki, mapy myśli, plakaty, a także dyplomy i fotografie- czyli wszystko to, co jest ważne dla Twojego dziecka i co przyda mu się podczas nauki
- zachęcaj dziecko do tworzenia notatek graficznych, zapisywania tego, co chce zapamiętać, powiedzieć. Pokaż, jak może tworzyć własne mapy myśli, zawieście wspólnie tablicę magnetyczną lub korkową
- podczas rozmowy z dzieckiem utrzymuj kontakt wzrokowy, pomóż dziecku zobrazować, to czego się uczy, odwołuj się do jego przeżyć, zachęć do ilustrowania w myślach tego, czego się uczy. Rysujcie razem obrazki przedstawiającego to, czego się uczy
- pokaż dziecku, jak może używać zakreślaczy, podrzucaj mu kolorowe karteczki samoprzylepne, ciekawe notatniki, planery. Stwórzcie grafik, który zawiesicie w widocznym miejscu.
- a może na urodziny dobrym pomysłem będzie zakupienie: mikroskopu, lunety, czy innych pomocy dydaktycznych?
- nie zabraniaj dziecku korzystać podczas nauki z komputera. Sprawdźcie darmowe programy do tworzenia grafik, plakatów, czy notatek.
A co jeżeli Twoje dziecko jest słuchowcem? Sprawdź, ja ułatwić mu uczenie się
- Pozwól dziecku opowiedzieć o tym, czego się nauczyło, znajdź czas na to, aby wysłuchać jego pomysłów, teorii, koncepcji
- zamieńcie się rolami: teraz to Twoje dziecko uczy Ciebie, opowiada, mówi o tym, czego się nauczyło
- pozwól dziecku zadawać pytania, zorganizujcie krótką debatę, dyskutujcie na różne tematy
- zagrajcie w gry językowe, układajcie zagadki, wiersze, piosenki o tym, czego dziecko się uczy- jeżeli chce, to może nagrywać swoje wypowiedzi na dyktafon, a potem je odtwarzać
- wprowadź zasadę codziennego relacjonowania tego, czego się nauczyło w szkole, opowiedzenia o tym własnymi słowami
- jeżeli ma się nauczyć tego, co jest przedstawione za pomocą tabel, wykresów, wzorów – poproś dziecko, aby przeczytało na głos to, co widzi
- zadbaj o sprzyjającą atmosferę, bez głośnych dźwięków i hałasu, ale np. naukę przy cichej, spokojnej muzyce
- a może audiobooki będą dobrym rozwiązaniem?
Kinestetyk/ czuciowiec w domu? Sprawdź jak pomóc mu w nauce!
- Zadbaj o to, aby przed nauką Twoje dziecko zrelaksowało się, odprężyło np. podczas spaceru na świeżym powietrzu
- zachęć dziecko do odgrywania scenek, przy pomocy całego ciała, powtarzania materiału w sposób aktywny- wykorzystując ręce, pomoce naukowe, pisanie, rysowanie
- wspólnie uczcie się podczas turlikania piłki, rzucania piłką do kosza, powtarzajcie zagadnienia podczas spaceru, albo podczas innych codziennych czynności (gotowanie jest świetnym sposobem do uczenia się zagadnień z chemii, matematyki, czy dietetyki, a majsterkowanie w garażu, to świetny sposób na naukę zasad fizyki)
- róbcie wspólne eksperymenty, obserwujcie przyrodę, poznawajcie zabytki, historyczne miejsca podczas wspólnych wycieczek
- zabawcie się w teatr- odtwarzajcie w ten sposób lekcję historii, lekturę
- zadawaj dziecku pytania, zachęcaj do opowiadania na głos tego, czego się nauczyło
- zaangażuj dziecko do stworzenia własnego miejsca do nauki, gdzie będzie miało możliwość poruszania się, wiercenia
- stwórzcie miejsce, gdzie dziecko będzie mogło zapisywać to, czego się uczy- koło biurka zawieście tablicę kredową, na której dziecko będzie mogło rysować, tworzyć mapy myśli, a wtedy dziecko będzie miało możliwość poruszania się
Nie taka nauka straszna!
Uczenie się może być całkiem przyjemne! Odkrywanie nowych rzeczy, poznawanie świata- to czysta przyjemność! Pod warunkiem, że robimy, to w zgodzie z samym sobą!
Nauka nie może być dla dziecka smutnym obowiązkiem! Wkuwanie na pamięć bez chęci i zaangażowania- nie przyniesie żadnych efektów!
Ważne jest, aby dziecko miało możliwość uczyć się w sposób, który jest lubi! Zgodnie z osobistym stylem uczenia się!
A wtedy nauka będzie naturalna, przyjemna i łatwa!
