Ćwiczenia metodą Ruchu Rozwijającego W. Sherborne

Poniżej przedsatwię kilka ćwiczeń metodą Ruchu Rozwijającego. Jednak najpierw krótko o tym, czym jest ta metoda. Podstawowym założeniem metody Ruchu Rozwijającego W. Sherborne, jest stymulowanie rozwoju dziecka poprzez ruch, który jest jedną z podstawowych potrzeb człowieka, a tym samym sprzyja dobrej zabawie. Dzięki tej metodzie dziecko poznaje własne ciało, jest świadome przestrzeni w jakiej uczestnicy, uczy się nawiązywać kontakty z innymi osobami, ćwiczy swoją sprawność fizyczną, uczy się wyrażać własne emocje i uczucia, a także poprzez zapamiętywanie, powtarzanie ćwiczeń, ćwiczy swoja pamięć, spostrzegawczość, czy koordynację wzrokowo- ruchową.

Dzieci bawiąc się, wykonując przeróżne ćwiczenia ruchowe zdobywają pewność siebie, poznają własną siłę oraz zaspokajają potrzeby, czyniąc to w przyjemny sposób, bez nakazów, zakazów, czy kar. Więcej na temat tej metody, możesz dowiedzieć się z tego wpisu: https://pedagogwdomu.pl/metoda-ruchu-rozwijajacego-w-sherborne/ (otworzy się w nowej zakładce)

Przykłady ćwiczeń rozwijających świadomość osoby i schematu własnego ciała:

„Moje- twoje”: dziecko siada naprzeciwko rodzica. Wspólnie wykonują kolejno następujące czynności:

• kładą rękę najpierw na swojej głowię, a potem na głowie partnera,
• wskazują palcem swoje czoło, a następnie czoło partnera,
• dotykają swojego nosa oraz nosa partnera,
• mrugają oczami,
• chwytają się za swoje ucho, potem za ucho partnera,
• głaszczą się po brzuchu, po nogach.

„Lustro”: Osoba dorosła siedzi w rozkroku naprzeciwko dziecka, natomiast dziecko siedzi pomiędzy nogami partnera. Zarówno dorosły, jak i dziecko robią na przemian różne miny, naśladując siebie nawzajem oraz wykonując polecenia, takie jak: „zrób groźną minę”, „zrób wielkie oczy”, „dotknij nos językiem”, „zrób smutną minę”, i tym podobne.

„Plażowanie”: Rodzic i dziecko lezą na brzuchu, skierowani do siebie twarzami. Potem jednocześnie wykonują takie czynności, jak: machanie nogami, klaskanie stopami, uginanie i prostowanie nóg w kolanach, machanie najpierw prawą potem lewą stopą.

Przykłady ćwiczeń kształtujących świadomość przestrzeni

„Świadomość kolan”: Stojąc rodzic i dziecko wykonują następujące czynności: podciąganie kolan do góry, podskakiwanie na ugiętych kolanach, podskakiwanie ze złączonymi kolanami, chodzenie z wysoko uniesionymi kolanami.

„Czołganie się”: Leząc na brzuchu rodzic i dziecko, czołgają się po pokoju, omijając przy tym różne przeszkody, takie jak: poduszki, piłki, koce, i inne.

„Przeciąganie się”: Rodzic oraz dziecko nadal leżą na podłodze, tylko tym razem na plecach. Następnie rodzic wydaje polecenia, które razem wykonują. Na przykład, takie jak: sięganie rękoma i nogami do sufitu, wyciąganie rąk i nóg, jak najwyżej, wykonywanie dłońmi czynności wkręcania żarówek.

„Przechadzka”: Rodzic oraz dziecko poruszają się na stojąco po pokoju, omijając przeszkody, jakie napotkają na swojej drodze. Ćwiczenie wykonują najpierw z otwartymi oczami, potem z zamkniętymi oczami i rękoma wyciągniętymi przed siebie. Na koniec można spróbować poruszać się z zamkniętymi oczami i rękoma spuszczonymi wzdłuż tułowia.

„Spacery”: Rodzic i dziecko chodzą do przodu i do tyłu, w prawo, potem w lewo. Następnie poruszają się, robiąc małe i duże kroki. Chodzą w półprzysiadzie lub podskakują. Ćwiczenia te, należy najpierw wykonać osobno, a po chwili trzymając się za ręce.

Przykłady ćwiczeń opartych na relacji “z”:

„Fotelik”: Dorosły siedzi w rozkroku na podłodze i obejmuje rękoma siedzące przed nim dziecko, które jest odwrócone do niego plecami. Dorosły kołysze dziecko na boki oraz w przód i w tył. Następnie dorosły prostuje nogi, a dziecko siedzi na jego udach. Razem wykonują te same ruchy: na boki, do przodu, do tyłu. W ostatnim etapie ćwiczenia dziecko odwraca się twarzą do osoby dorosłej. Następnie nadal siedząc na jego nogac, wspólnie z rodzicem porusza się na boki, do przodu i do tyłu.

„Rolowanie na podłodze”: Rodzic klęczy na podłodze przy lezącym na niej dziecku i próbuje delikatnie przetoczyć je na brzuch. Powoli przewraca dziecko, zatrzymując je na boku i przez chwilę kołysząc, a następnie dalej kontynuuje przewracanie. Po chwili partnerzy zamieniają się rolami i dziecko stara się obrócić partnera, w taki sam sposób.

„Hipoterapia”: Dorosły klęczy na podłodze, dziecko z kolei leży brzuchem na jego plecach, trzymając się mocno partnera za pomocą rąk i nóg. Rodzic razem z dzieckiem na plecach kołysze się na boki, porusza się w przód i w tył oraz chodzi na czworaka po pokoju.

„Wycieczka”: Rodzic stoi przed leżącym na podłodze dzieckiem i chwyta je lekko za kostki, a następnie delikatnie przeciąga je po podłodze w rożnych kierunkach. Po chwili łapie dziecko za nadgarstki i podobnie, jak wcześniej przeciąga je po pokoju.

Przykłady ćwiczeń rozwijających relację “przeciwko”:

„Spychacz”: Rodzic oraz dziecko siadają na podłodze, skierowani do siebie plecami. Dorosły przesuwa dziecko po podłodze do przodu, pomagając sobie przy tym rękoma i nogami. Potem partnerzy zamieniają się rolami i tym razem dziecko próbuje przepchać swojego rodzica po podłodze

„Przepychanki”: Rodzic oraz dziecko siedzą naprzeciwko siebie, stykając się swoimi stopami. Oboje mają nogi w rozkroku, ugięte kolana, a ręce trzymają z tyłu. Jednocześnie zaczynają odepchnąć stopy swojego partnera, używając przy tym swojej siły.

Przykłady ćwiczeń, opartych na relacji “razem”:

„Rowerek”: Rodzic i dziecko leżą na podłodze z nogami uniesionymi w górę i ugiętymi w kolanach. Stopy dziecka opierają się o stopy rodzica. Partnerzy wykonują koliste ruchy na zewnątrz i do wewnątrz, czyli robią tak zwany rowerek.

„Plecami do siebie”: Rodzic i dziecko siadają na podłodze zwróceni do siebie plecami i opierając się nawzajem o swoje plecy. Następnie próbują razem, jednocześnie wstawać i siadać.

Ćwiczenia, które przedstawiłam powyżej mogą być ciekawą alternatywą do codziennych zabaw, jakie wykonuje nasze dziecko. Ćwicząc z dzieckiem, wspólnie się bawiąc, możemy przy okazji zadbać o to, aby ten czas był jak najlepiej przez nas wykorzystany.